Almanya’da yaşanan bir grup genç insan tiyatro yapmanın derdine düşmüş, önce kendilerine tahsis edilen resmi kurumlarının küçük odalarında, sonra kapatılan AEG fabrikasında tiyatro adına direnmeye başlamışlar. Yaşadıkları yerde sessizce ve sakince yol almaya çalışmak yerine, tiyatrolarını daha ileriye taşıyabilmek için Türkiye’ye gelmişler ve bir biçimde Mehmet Çevik’le yollarını kesiştirmişler. Onun intendant olarak katkılarıyla yeni bir boyut kazanan tiyatro çalışmaları Dario Fo&France Rame’ın yazdığı Veysel Sami Berikan’ın yönettiği, Elif MEŞE ile Ümmühan TUTUMLU’nun oynadığı tiyatro gösterisini ortaya çıkarmış…
Bu gösteri 19 Kasım gecesi Uluslararası Ankara Tiyatro Festivali kapsamında, Akün sahnesinde 250 civarındaki Ankara seyircisiyle buluştu…
O seyircilerden birisi de bendim…
Saatler öncesinde onlarla çay-kahve içerken, prova hazırlıkları sırasında, dekorun hazırlanışında, ışıkların ayarlanmasında, son teknik provalarında onların yanındaydım; hatta yıllar öncesindeki şımarık günlerimde olduğu gibi, önce sahne üstünde, sonra seyir yerinde gereğinden fazla şımarıklık yapmış olmalıyım ki, Mehmet Çevik tarafından sarı kart seviyesinde tatlı-sert bir uyarı bile aldım…
Bir saat süren gösteriyi Mehmet Çevik’le birlikte arka sıralarda izledik. Bir yandan Mehmet’in yaşadığı heyecanı, bir yandan da su gibi akıp giden gösteriyi izlerken zamanın nasıl geçip gittiğini anlayamadım; hele izlediğim oyunun amatör bir tiyatro topluluğu tarafından oynandığını düşününce, performanslarının beklediğimin çok üstünde olduğunun altını çizmeliyim…
Oyunun sonunda verdikleri emeğin karşılığını alkışlarla alan tiyatro grubu, seyircinin salonu boşaltmasıyla birlikte dekorlarını toplamaya başladı. Ben de onlara katıldım. On beş dakika geçmeden kaput bezinden oluşan oyunun dekoru iki bavulun içine sığdırılmış, yarım saat içinde dekorlar, kostümler, afişler ve tüm teknik donanım, oyuncularla birlikte kapının önündeydi…
Siyah yaprakları olan anı defterine izlenimlerimi yazacaktım ama bir an için beyaz yazan bir kalem bulunamayınca, sıcağı sıcağına düşüncelerimi paylaşma olanağı olmadı. Ben de onlara söyleyemediklerimi sizlerle paylaşmak istedim…
“O” Art Fabrik tiyatrosunun oluşumunda emeği geçenleri saygı ile selamlıyor, başka çalışmalarında yeniden yollarımızın kesişmesi umuduyla başarılarının kesintisiz olmasını diliyorum…
BUNDAN SONRASI OYUNUN TANITIM BİLGİLERİNDEN…
Yazan: Dario Fo&France Rame
Yöneten: Veysel Sami Berikan
Oynayanlar: Elif MEŞE, Ümmühan TUTUMLUOyunun Konusu:
Tecavüz/Ben Ulrike bağırıyorum/Yarın olacak/Bir Fahişenin Monologu
Oyun oynamak” tamam ama doğru olan “Oyuna gelmemek”. Yeni kurulan bir tiyatro Theater “O”. Yeni olmak; bizce bir açılım getirmek, alternatif sunmak, dönüştürmek gibi kavramların uzantısı…
Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa
0 yorum:
Yorum Gönder