dipsiz kuyu

İsteseniz de, istemeseniz de…

Siz insanların yaşamından çekip gidene dek birileri de durmaksızın sizin yaşamınızdan çıkıp gidiyor; bu kişi bazen annen, bazen baban ya da karındır; ya da bir dost, bir arkadaş, bir sevgili…

Bazen ansızın ortalıktan kaybolurlar, nereye kaybolduklarını ya da hayatta olup olmadıklarını bilemezsin…

Bazen arkalarına bakmadan yürüyüp giderler…

Bazen de bir tabutun içine koyarak gideceği yere kadar sırtında taşırsın…

Bu sabahın ilk saatlerinde gidip de geri dönmeyenlerin arasına Cam Bebek’in babası Hacı Bekir Özdemir de katıldı. Seksen yedi yaşındaydı. Bu yaşına rağmen hiçbir rahatsızlığının olmadığını söylerken bir karın ağrısıyla hastaneye girip, bir saat içinde ameliyata alınıp, üç hafta boyunca yoğun bakım ünitesinde yaşama direndikten sonra dünyadaki yolculuğunu sona erdi…

Bir aile meclisinde sohbet sırasında, “Ya damat,” diye dikkatimi üstünde toplayan kayınpederim yaşamdaki deneyimlerini paylaşmaktan fazlasıyla hoşlanırdı. “Geçenlerde bizim kamyona kereste sardığımızda…”

İlk cümlesindeki ‘kamyon’ kelimesine takıldım; neredeyse on beş yıllık damadıydım ama bu süre içinde hiç kamyonu olmamıştı, yeni bir kamyon alsaydı da haberim olurdu…

“Hayırdır baba? Kamyon mu aldın?” diye sorarak emin olmaya çalıştım.

“Yok canım!”

“Hangi kamyon sözünü ettiğin?”

Kırk yıl önce aldığı kamyonundan söz ediyormuş…

İnsanın yaşı doksanına dayanınca kırk yıl öncesi geçenlerde gibi geliyor olmalı…

Ben bunları düşünürken evinin önüne Hacı Bekir Özdemir’i taşıyan cenaze arabası yanaştı. Gözyaşları içinde okunan duaların sonrasında Mengen’in bir köyüne doğru yola çıktık…

Köydeki caminin avlusunda yenilen cenaze yemeği; mercimek çorba, kuru fasulye, pilav ve kavurma…

Cenaze namazını kıldıran hocanın yönlendirmesiyle haklarımızı birbirimize helal ettik; merhum Hacı Bekir abimize hakkınızı helal ediyor musunuz, ediyoruz, ediyor musunuz, ediyoruz, ediyor musunuz, ediyoruz…

Omuzlarda taşınarak götürüldüğü köyün mezarlığı, ilk eşinin yanında açılan mezar çukuru, dualar eşliğinde üstüne örtülen toprak ve son dualar…

Son yolculuğuna uğurladığımız Hacı Bekir Özdemir gittiği yerde huzur bulsun…